Neredeyse hepimiz yağın dil üzerinde nasıl bir his bıraktığını biliriz. Yumuşak, kaygan ve çürümüş gibi. Tadı biraz mayhoş gelse de, bir grup bilim insanı, yağ tadının 6. ana tat olarak kabul görmesi konusunda diretiyorlar. Avustralya’da çalışma yürüten duyusal bilimciler tarafından yayınlanan makaleye göre, yağ ana tatlardan bir tanesi. Makalenin ana yazarları Russell Keast’ın da belirttiği gibi, ‘’ tat almak kimyasal bir fonksiyondur " . Bu sebeple Russell Keast ve çalışma grubu, tadı histen ayıran ve beynin kimyasal uyarıcıdan uyarıyı aldıktan sonra tat tomurcuğunu aktif etmesinin de dahil olduğu beş kriteri belirledi. Yağ bu kriterlerin birçoğunu, uyarıcılarını oluşturan bileşiği(yağ asitleri) ve tat reseptörlerini de içermek üzere karşılıyordu. Peki neden yağ; tatlı, tuzlu, ekşi, acı, umami gibi ana tatlardan birisi olamıyordu? Şu ana kadar ki yapılan araştırmaların sonucunda, insanların yağ ekşimedikçe tadını almakta oldukça kötü oldukları biliniyordu. Bu da bazı bilim insanlarını yağın bir tadı olmasından çok hissi olduğu noktasında teori üretmeye sevketmişti. Fakat Keast’ın takımı, yağın tadı olmayıp yalnızca hissiyatı olduğu üzerine üretilen teorilerle aynı eksende düşünmüyor. Araştırmacılara göre, yağ asitleri tat tomurcuklarını aktif edebilir ve insanlar yedikleri şeyin tadını tam olarak tanımlayamasalar dahi yağ olduğunu anlayabilirler. Bilim dünyasında yağın ana tatlardan biri olarak kabul edilip edilmeyeceği şimdilik bilinmiyor. Fakat bilinen bir gerçek var ki, yağların tadının bir çeşni gibi net olarak anlaşılmaması, tüketimi konusunda insanların bilinçli davranamadığı anlamına geliyor ve dolayısıyla yağlar çağımızın hastalığı olan obezitenin başlıca sebebi konumuna geçiyor. Bilim insanları ayrıca obez olan insanlarda yağ tadına olan duyarlılığın az olabileceği üzerine de çalışma yürütüyorlar. Belki de yağ tadı üzerine yapılacak araştırmalar sayesinde obezitenin önlenebilmesi de mümkün olabilir.
