İş, mevcut zamanı kullanacak şekilde yayılır ve bu yayılma işlemi her ne kadar adına aşina olunmasa bile, sayısız kez Parkinson Yasası ile yapılır. Bir görevi tamamlamak için çok fazla olduğu bilindiğinde, ta ki acil yapılması gerekene kadar gevşek olarak yani zamana yayılarak yapma eğilimindedir. Ardından, teslim tarihine yetişmek neredeyse imkânsız hale geldiğinde, süper üretken hale gelinir, mucizevi bir şekilde başarı elde edilir ve işi tam zamanında bitirmek mümkün olabilir. Hareket halindeki Parkinson Yasasının en iyi örneği okul ödevleridir: Bir ödevi tamamlamak için tam bir ay olsa bile, çoğu insan son birkaç güne kadar çok verimsiz bir şekilde çalışır ve ödevi genellikle son dakikada tamamlar. Böyle öğrenci olanlar, gerçek, üretken çalışmaya çok az zaman ayırmasına rağmen, ödev üzerinde çalışmanın, psikolojik olarak bile olsa mevcut tüm zamanı doldurduğunu bilir. Kişiye görev verildikten hemen sonra bu kısa süreyi ayırmış olunsaydı, çok daha erken bitirebilir ve kalan zamanı çok daha keyifle, ya gerçekten dinlenerek ya da başka şeyler üzerinde daha verimli çalışarak geçirebilirdi. Bu, yalnızca yaklaşan teslim tarihleriyle karşı karşıya kalındığında zirvede çalışmaya mahkûm olunan anlamına mı gelir? Bu verimsiz davranıştan nasıl kurtulabilir ve Parkinson Yasası nasıl yenilir? Görünüşe göre Parkinson Yasasını yenmek için yapabilecek birkaç şey vardır. Parkinson Yasasını yenmenin yolları aşağıdaki gibidir
Parkinson Yasası her zaman en zor ve son teslim tarihleri çok uzak olan çok büyük görevler olduğunda ortaya çıkar. Bunu düzeltmenin en iyi yolu, elbette, bu büyük, yekpare görevleri, onları tamamlamak için birkaç ara ile yapacak şekilde son teslim tarihiyle birlikte çok sayıda küçük boyutlu görevlere bölmektir. Bu şekilde kişi i nasıl ilerlediğini göstermenin yanı sıra, sık ve ulaşılabilir teslim tarihleri, tüm çalışma boyunca hafif bir aciliyet duygusu içinde, doğal olarak meşgul olmayı ve yapılması gerekenlere odaklanmayı sağlar. Bu yöntem gerçekten çalışır, ancak yine de bu ara teslim tarihlerini ciddiye alınması gerektiği unutulmamalıdır. Bir görevin ne zaman bittiğini kesin olarak bilmek her zaman kolay değildir. Ne kadar mükemmeliyetçi olunursa olunsun, büyük olasılıkla Parkinson Yasasının kurbanı olunur. Her zaman eklenecek küçük bir şey daha vardır ve oda küçük bir iyileştirme yapılabilir olmasıdır. Elbette, daha yüksek kaliteyi hedeflemekten yana olunmalıdır, asıl zor olan kısım, çizgiyi nereye çekileceğini bilmektir, böylece aşırıya kaçmak için fazla zaman harcanmaz. Kişi aynı sorundan mustaripse, kendisine çok fazla yardımcı olan bir şey, görevlerinin çıktısını tam olarak tanımlamaktır. Ve sonraki hüner onlar hakkında olabildiğince onlara özgü olmaktır.
Parkinson Yasası çoğu zaman, aynı anda çok fazla görev yapıldığında devreye girer. Bu görev uzadıkça ve tam olarak bitmediğinde, karmaşık bir görev haline gelir ve çok sayıda dikkat dağıtıcı faktöre maruz kaldığı için daha da zorlaşır. Parkinson Yasası’nın etkilerinden kaçınmak ve görevleri daha erken bitirmek için, bunlar üzerinde teker teker, odaklanılmalı ve mümkün olduğunca az dikkat dağıtıcı faktöre maruz kalmaya çalışılmalıdır. Bunu yapmanın en iyi yolu, görevleri zaman sınırlaması koyarak yapmaya çalışmaktır. Bir geri sayım sayacı edinilmeli ve bunlar üzerinde çalışmak için bir zaman sınırı belirlenmelidir. Bu görevleri tamamlamak veya en azından ilerleme kaydetmek için dikkat dağıtıcı olmayan bir alan kullanılmalıdır. Sınırları belirlemenin bir başka yolu da iş ve boş zaman arasında net bir ayrım yapmaktır. Çalışmak için ayrılan zaman kısıtlanırsa, böylelikle tüm çalışmaları bu sınırlara sığdırmayı öğrenmek kolay olur.
Sıkı olarak belirlenmiş bir zaman sınırı veya son teslim tarihi olduğunda, beyin mevcut zamanda bunu yapmanın yollarını bulmaya zorlar. Bu nedenle, görevlere zaman ayrıldığında beynin işleri yapmak için bulduğu bahanelerle devreye giren Parkinson Yasasıyla mücadele etmek gerekebilir. Burada işe yarayan şey, sıkı bir görev bitirme son tarihleri belirlemektir. Bu çok değil biraz zorlayıcı faktör olabilir ve buradaki hile, hala inandırıcı olmaları gerektiğidir, aksi takdirde onlar görmezden gelinebilir. Kişi kendisi için belirlediği zaman dilimleri oluşturmalıdır! Aynı görev %10 daha hızlı yapılabilir mi? Belki de %20? Bir beklenti belirlendiği anda, bir görevin süresi için bir tahmin, kendi kendini gerçekleştiren bir kehanete dönüşür. Böylece görevi tamamlamak ve zamandan en iyi şekilde yararlanmak için, zaman ayrılmalı ve en iyi şekilde değerlendirilmelidir. Bu şekilde düzenli olarak zorlamanın iyi yanı, empoze edilen bu zorlukları kazanmanın yaratıcı yollarını bulmanın yanı sıra tahmin becerilerini çok hızlı bir şekilde geliştirir. Pratik yapıldığında ve görevler iyi tanımlanmışsa, yeterince küçük parçalara bölünmüş ise, etkili bir şekilde zorlukları belirlemek ve üstesinden gelmek daha kolay hale gelir.
