Hepimizin zaman zaman çok uykusuz kaldığımıza “Uykusuzluktan öleceğim” dediğimiz olmuştur. Gerçekten de uykusuzluk, yaşam kalitesini düşürür, hem fiziksel, hem mental hem de toplumsal performansı düşürür ve yaşamımızı olumsuz olarak etkiler. Ancak asıl soru uykusuzluğun gerçekten insanı öldürüp öldürmeyeceğidir.
Uykusuzluk ya bir başka bir hastalığın belirtisi olarak ortaya çıkan ya da insomnia ya da uyuyamama hastalığı olarak ortaya çıkan bir uyku sorunudur. Uyuyamama hastalığı (insomnia) olan kişiler uykuya dalamaz ya da gece boyunca sürekli uyuyamama sorunları vardır. Hastalar genel olarak, gözlerini birkaç dakikadan fazla kapalı tutamamaktan ya da yatakta bir o yana bir bu yana dönerek uyuyamamaktan yakınırlar. İnsomnia birkaç gece sürerse geçici, 1 hafta ile 3 hafta arasında sürerse kısa süreli, 3 haftadan fazla sürerse kronik insomnia olur. Kronik bir hastalığa dönüşerek uyuma eksikliği doğrultusunda oldukça zararlı olabilir. İnsomnia doğal uyuma dengesini bozar ve tamiri oldukça zor olabilir. İnsomnia hastaları genel olarak öğleden sonra ya da akşama doğru kısa süreli uyudukları için, geceleri de uyumakta zorluk çekerler. Bazıları da vücutlarını sınırlarında kullanmaya çalışırlar. Bu da çok mühim fiziksel ve zihinsel sorunlara yol açar. Ancak imsomnia ölüme neden olmaz. Oysa uykusuzluk sonucu ölüme neden olan bir başka hastalık daha vardır: Ölümcül Ailevi Uykusuzluk . Ölümcül ailesel uykusuzluk beynin çok nadir olarak rastlanan otozomal dominant kalıtsal bir prion(1) hastalığıdır. PrPC adı verilen normal bir hücresel prion proteinindeki genetik mutasyona bağlı olarak oluşur. Ayrıca ölümcül uykusuzluğun ailesel olmayan, genetik bir mutasyon olmadan kendiliğinden oluşabilen sporadik formuda vardır.
Bilinen hiçbir tedavisi olmayan Ölümcül Ailevi Uykusuzluk hastalığı genellikle 40-50 yaşlarında uykusuzluk ile başlar ve tablo giderek ağırlaşarak demans benzeri hafıza sorunları, halüsinasyonlar, deliryum , hareket bozuklukları ve koma durumu ortaya çıkar. Ölümcül Ailevi Uykusuzluk hastalığı tanısı almış hastalarda belirtilerin başlamasından sonra ortalama sağ kalım aralığı 18 aydır.
