Kıtlıklar tüm dünyada zaman boyunca ve değişen şiddet derecelerinde var olmuştur. Yeterli gıda tedariğinin olmaması ile karakterize edilen bu durumlar, herhangi bir faktörden kaynaklanabilir. Enflasyondan savaşa, siyasi kargaşaya, doğal afetlere veya mahsul hastalıklarına kadar her şey, bir bölge veya ülke nüfusu üzerinde yaygın sonuçlara neden olan bir kıtlığı ateşleyebilir. Kıtlıklar dünyadaki her kıtayı etkiledi, ancak kıtlıkların sıklığı ve yeri zamanla değişti. Modernite ile birlikte kıtlıkların şiddeti azalmış ve en şiddetlileri yüzyıllar önce yaşanmış olsa da, modern dünyamızda kıtlıklar hala endişe verici derecede yaygındır. Neyse ki, Birleşmiş Milletler ‘in çabaları ve diğer yardım biçimleri, kıtlık meydana geldiğinde ölüm oranlarını düşürmeye yardımcı oldu, ancak kıtlıkların sonuçları hala şiddetli olmaya devam ediyor. Günümüzün kıtlıklarının çoğunda çatışma ana faktördür. Ek olarak, kıtlık genellikle 16. ve 17. yüzyıllarda kısmen ilkel tarım teknikleri nedeniyle ortaya çıktı. Tarım geliştikçe ve ilerledikçe ticarileşme arttı. Çiftçiler genellikle bir ev sahibine ait arazide yaşadıklarından, gereklilik çiftlik veriminde bir artış yarattı. Bu durum, eskiden bir aile yalnızca kendi ihtiyaç duyduğu gıdayı yetiştirebilirken, çoğu çiftliğin artık ticari veya endüstriyel fazla mahsulü olduğu anlamına geliyordu. Toplumlar büyüdükçe ve modernleştikçe, kıtlıkların nedenleri değişti. Gelişmiş tarım teknikleri ve mahsul verimi bazı sorunları ortadan kaldırırken, sanayileşme, hükümet kontrolü ve savaş masaya yeni endişeler getirdi. 20. Yüzyıl, son derece yüksek kayıplarla kıtlıklar gördü.
Tarihin en ölümcül kıtlığı 1959 ve 1961 yılları arasında Çin’de meydana geldi. Bu felaket, bölgesel kuraklıkların bir rolü olmasına rağmen, genellikle insan kaynaklı en büyük felaketlerden biri olarak anılıyor. Kıtlığa, Çin Halk Cumhuriyeti’nin getirdiği siyasi ve sosyal faktörlerin bir kombinasyonu neden oldu. 1958’de başlayan Büyük İleri Atılım ve halk komünleri, on milyonlarca cana mal olan ölümcül bir ortam yarattı. Bu politikalar, çiftçilik politikasında köklü değişiklikleri ve çiftlik sahipliğini yasaklamayı içeriyordu. Ek olarak, köylüler tarımdan demir ve çelik üretimi lehine yönlendirildi ve bu da çiftlik çıktılarını büyük ölçüde azalttı. Bütün bunlar Çin’in tahıl üretiminde önemli bir düşüşe ve yaygın bir gıda kıtlığına yol açtı. Hükümetler yaklaşık 15 milyon ölüm bildirirken, uzmanlar ölüm oranının daha yüksek olduğu ve sayıların 20 ila 50 milyon arasında değiştiği konusunda hemfikir.
