Kamışa benzeyen bir bitkidir. Daha çok Afrika'da Nil nehri kıyılarında yetişir. Boyu 4 metreye varabilir. Gövde altı bilek kalınlığındadır. Şerit biçimindeki yaprakları üst tarafında şemsiye gibi toplanmıştır. Eski Mısır uygarlığında papirüsün büyük önemi vardı. Fakirler sapın etli alt kısmını yer, gevrek yapraklarından sepet örerdi. Ama daha çok kâğıda benzer bir maddenin yapılmasına yaradığı için önemli sayılmıştır. Papirüsler zamanla bozulmaması için sedir yağı sürülerek muhafaza edilmiş, bu sayede günümüze kadar kalan çok sayıda tarihi belgeler elde edilmiştir.
Çok eskiden beri Mısır’da Nil kıyısında tarımı da yapılmış olan bitkidir. Yalnız bugün aşağı Mısır’da bitki hemen hemen hiç kalmamıştır. Yukarı Mısır ve Habeşistan’da yer yer görülmektedir. Papirüs eski Mısırlılar için önemli bir bitkiydi. Gıda olarak kullanıldığı gibi yapraklarından da hasır, sepet imalinde faydalanılırdı. Papirüs kâğıt imalinde de kullanıldı. Bunun için sapların tabakaları hafif hafif dövmeyle ayrılır. Sonra bunları 5-6 cm eninde, 25-30 cm boyunda şeritler halinde keserek uç uca ve yan yana yapıştırarak sayfalar halinde tabakalar yaparlardı. Bu tabakalar perdahlanır, böceklerin yememesi için üzerlerine sedir yağı sürülürdü. Bu tabakaların üzerine kamış kullanarak mangal kömürü, sübye ve başka maddelerden meydana gelen mürekkeple yazı yazarlardı. Yapılması, parşömenden çok daha ucuza mal olduğu ve uzun zaman muhafaza edilebildiği için, papirüs, edebi yazılardan resmi yazışmalara kadar çeşitli alanlarda kullanılmıştır. Bu papirüs sahifeleri günümüze kadar saklanmış olup, çok önemli tarihi belgelerin ortaya çıkmasına sebep olmuştur.
