Bilindik ve çok acı bir gerçek var ki, o da bu sevimli canlıların nesillerinin tehlike altında olması. Pandalar gerçekten çok ilginç canlılardır, yetişkin bir panda çiftleştikten 4 ya da 5.5 ay süren bir gebelik döneminden sonra dünyaya sadece (bakın bu gerçekten üzücü) 1 ya da 2 bebek panda getirebiliyor. Bir de bakın bu çok ilginç, bebek pandaların boyu ilk doğduklarında annesinden kat kat küçüktür(yaklaşık 800 kat). Yani bebek pandanın annesi tarafından ciddi bir korumaya ve bakıma ihtiyacı vardır, nazlı bir hayvan panda.100 ya da 150 gr civarında doğan bebiş pandalar ilk doğduklarında gözleri kapalıdır ve bundan dolayı da 1.5 ay geçmeden annelerinden ayrılamazlar. Ne kadar da sevimli öyle değil mi? Bebişler gelişimlerini tam olarak 1,5 yaşına geldiklerinde tamamlamış olurlar, ancak o zaman annelerinden ayrılabilirler. E, 50 kilograma da ulaşmış olurlar, koşabilirler, bambu yiyebilirler. Anne pandalar diğer canlılara göre yavrularıyla inanılmaz biçimde ilgileniyorlarmış, şevkatlilermiş. İşte bu yönüyle insana benzetilebilir aslında. Ancak ilginç bir söylenti de yok değil! Anne panda dünyaya iki yavru getirmişse diğerini ölüme terk edebiliyormuş. Bilim adamları bunun nedenini hala açıklığa kavuşturamamış. Pandalar bambudan başka yiyecek tercih etmediklerinden ve bambunun sindirimi için çok fazla vakit gerektiğinden ayrıca bambudan çok fazla enerji alamadıklarından dolayı genelde hep uyuyorlar. İşte o yüzden tembeller. Günlerini yemek arayarak, onu yiyerek sonra biraz dinleneyim derken uykuya dalarak geçiriyorlar.Hepimizin hayalindeki hayat olsa gerek bu. Uykuyu gerçekten çok seviyorlar. Zaten pandalar gayet sakin canlılardır hani gideyim şu adama “sen hayırdır, git buradan buralar hep benim” tarzında kaba davranışlarda bulunmak pek tarzları değildir. Sakindirler ve uykuya ihtiyaçları olduğundan, uyuyan bir panda görürseniz nazikçe sevebilirsiniz. Ama yine dikkat etmek lazım tabii, her ihtimale karşı, aman dikkat!
