Otizm Spektrum Bozukluğu (OSB), genellikle çocukluk döneminde, özellikle 1-3 yaş aralığında belirti göstermeye başlayan nörogelişimsel bir durumdur. Uzmanlar, otizmin doğuştan geldiğini ve genetik ile çevresel etkenlerin bir kombinasyonuyla ortaya çıktığını belirtmektedir. Bu nedenle, teknik olarak "otizm sonradan olur" demek doğru değildir. Ancak otizm belirtileri bazı bireylerde geç fark edilebilir ya da daha hafif seyredebilir ve bu nedenle ilerleyen yaşlarda teşhis edilebilir.
Bazı bireyler çocuklukta sosyal beceri eksikliği, iletişim sorunları veya takıntılı davranışlar gibi otizmle ilişkili belirtiler gösterse de bu belirtiler göz ardı edilmiş veya başka sorunlara bağlanmış olabilir. Bu kişiler, özellikle sosyal ilişkilerin karmaşıklaştığı ergenlik ya da yetişkinlik döneminde bu belirtilerle daha çok yüzleşebilir. Böyle durumlarda, bireye geç yaşta otizm tanısı konabilir.
Öte yandan, bazı psikiyatrik ya da nörolojik hastalıklar (örneğin travma sonrası stres bozukluğu, sosyal anksiyete, şizofreni veya dikkat eksikliği) otizme benzer semptomlar gösterebilir. Bu da yanlış anlaşılmalara neden olabilir. Bu yüzden kapsamlı bir değerlendirme ve doğru tanı çok önemlidir.
Sonuç olarak, otizm sonradan ortaya çıkan bir durum değildir; ancak belirtileri geç fark edilebilir veya hayatın farklı evrelerinde daha belirgin hale gelebilir. Bu durum, özellikle kadınlarda ve hafif belirtiler gösteren bireylerde sıkça görülür. Otizmin erken teşhisi önemli olsa da, her yaşta destekleyici müdahalelerle bireylerin yaşam kalitesi artırılabilir.
