Müzeler kurulduğu yıllardan itibaren eğitim amacını taşımışlardır. Ancak müzelerde eğitim toplum yaşamına, eğitim ve müzecilik teorilerine göre farklı dönemlerde farklı anlam ve roller üstlenmiştir. Bu çalışmanın amacı, müzelerde eğitimin gelişimini ana hatlarıyla tarihsel perspektif içinde değerlendirmektir. Müze bir kurum olarak Avrupa’da mevcut koleksiyonların ziyarete açılmasıyla ortaya çıkmıştır. Müzelerin halka yönelik eğitim misyonuyla kurulmaları, halka açılmalarıyla başlamıştır. 19. yüzyılda müze ve eğitim ilişkisi Endüstri Devrimi’nin etkileriyle gelişmiştir. Bu dönemde doğrudan eğitim amacıyla pek çok müze kurulmuştur. Müze eğitimi 19. ve 20. yüzyılın ilk yarısı boyunca izleyiciye bilgi aktarımı ve öğrenenin olabildiğince çok bilgiyi alması olarak görülmüştür. Fakat 20. yüzyılın ikinci yarısından başlayarak müzelerde eğitimin anlamı tamamen değişmiştir. Bu dönemde müze eğitiminde bilimsel yaklaşım önem kazanmıştır. Bunun en büyük etkenlerinden biri UNESCO ve ICOM gibi uluslararası organizasyonların kurulmasıdır. 20. yüzyılda müze eğitimine yaşanan diğer önemli bir gelişme, 1950’lere kadar daha çok okul gruplarına yönelik çalışmalara ağırlık verilirken, 1950 sonrasında yetişkin izleyiciye yönelik çalışmalara da önem verilmeye başlamasıdır. Günümüzde eğitim müzelerin temel işlevleri arasında kabul edilmekte; müze eğitimi insanların var olan bilgi, yetenek ve kişisel ilgilerine göre müze koleksiyonlarından deneyim kazanmalarını, kendi anlamlarını çıkarmalarını sağlama ve yaşam boyu eğitimlerine katkıda bulunma süreci anlamını taşımaktadır. Pek çok müzede eğitim bölümü diğer bölümlerden ayrı bir birim olarak yer almakta, farklı izleyici türlerinin ilgi ve ihtiyaçlarına göre formal ve informal eğitime katkıda bulun çeşitli eğitim etkinlikleri sunulmakta, değerlendirilmekte ve geliştirilmektedir.
