İnsan gözü fiziksel olarak milyonlarca rengi algılayabilir. Fakat bu renkleri hepimiz aynı biçimde tanımlamıyoruz. Öte yandan retinadaki hücre eksikliği ya da kusurundan kaynaklı renklerdeki farklılıkları ayırt edemeyen insanlar olduğunu da biliyoruz. Renk körlüğü olarak tanımlanan bu genetik bozukluk, gözün retina tabakasındaki yüksek seviye ışığa duyarlı hücreler olarak bilinen koni hücreleri bulunmamasından ya da bulunsa dahi yeterince işlevsel olmamasından kaynaklanır. Ancak "normal görüşe" sahip insanlarda da bu hücrelerin yoğunluğu ve dağılımı değişkenlik gösterir, bu da hepimizin aslında aynı renkleri farklı biçimlerde deneyimlememize yol açar.
Aslına bakarsanız, biyolojik yapımızın da ötesinde, renk algısı, esasında görünen şeyin kendisiyle çok daha az ilgilidir; bu durum, daha çok beynimizin anlamlı bir şey oluşturmak için renkleri nasıl yorumladığıyla ilgilidir. Yani, renk algısı temelde beynimizde şekillenir ve bu yüzden de kişisel deneyimlere özgüdür. Bir başka ifadeyle; renk algısı, özneldir.
Örneğin, sayıları ve harfleri renkli olarak deneyimleyen sinestezi sahibi insanları düşünün. Sinestezi, genellikle duyuların kesişimi (kişinin sesleri tattığı, renkleri duyabildiği yer) olarak tanımlanır. Fakat, bu insanların duydukları renkler de durumdan duruma farklılık gösterir.
