I. Kosova Savaşı, 1389 yılında Osmanlı Devleti ile Sırpların önderliğinde birleşen, Bosna, Hırvat, Arnavut, Bulgar, Macar ve Çek askerlerinden oluşan İttifak güçleri arasında meydana geldi. Osmanlı ordusunu Murad Hüdavendigar komuta ederken, Sırpların önderliğindeki Haçlı birliklerini Sırp Despotu Lazar komuta etmiştir. Sırp Kralı Lazar’ın bölgede tek güç kalarak gittikçe sivrilmesi Osmanlı Devleti adına rahatsız edici bir gelişme olarak görüldü. Genel olarak kaynaklar, savaşın fitilinin ateşlenmesini I. Murad’ın 1388’de Lazar üzerine yürüyüp, Osmanlı birliklerinin Plonçik’te yenilgiye uğramasına bağlar. 1388’deki yenilginin sebep gösterildiği savaşın Bleka’da Bosna Kralı Tvrtko ile yapıldığı, bunun üzerine I. Murad’ın Lazar ile Tvrtko arasında gizli bir iş birliği olduğu zannına kapılarak doğrudan Lazar’ın üstüne yürüdüğü ileri sürülür. Tüm bu gelişmeler Kosova Savaşı için gerekli nedenleri oluşturur, Osmanlı Devleti ile Sırpların önderliğindeki müttefik kuvvetleri Kosova ovasında savaşa başlar. Yapılan araştırmalarda Osmanlı Devleti’nin savunma, süvari güçlerine sahip Sırpların ise hücum stratejisi uyguladığı belirtilmektedir.
Mücadele üç aşamada cereyan eder. Bunlar, Sırpların ilk saldırının ardından dağılması, Sırp Despotu Brankoviç’in ve Bosna Kralı Tvrtko’nun çekilmesi ve savaşın son bölümlerinde I. Murad ve Lazar’ın ölümleridir. Ayrıca Sırpların yüklendiği sol kanadın çökmesi üzerine Şehzade Bayezid’in [Yıldırım] kendini ortaya atarak sergilediği kahramanlık savaşın seyrini değiştirmiştir. Birbirine denk güçlerin karşı karşıya geldiği bu savaşın kazananı Osmanlı Devleti oldu. Bazı Sırp kaynaklarında savaşın Sırpların zaferiyle sonuçlandığı ifade edilmektedir, hatta modern Sırp literatüründe de aynı bilgi paylaşılmaktadır. Daha temkinli Sırp tarihçiler ise bir galibin bulunmadığı belirtirler. Aslında bu tür haberlerin ortak noktası I. Murad’ın vefatı olup bu durum büyük bir zafer olarak anlaşılmış ve nakledilmiş olmasıdır. Osmanlılar tarafından kazanıldığını 1411’de Lazar’ın oğlunun yanında bulunan Kostantin açık bir dille belirtmektedir. Savaşın Osmanlı açısından önemi yerli feodal beylerin direnişinin kırılması ile birlikte güneye doğru inilmesi ve Kuzey Sırbistan’daki hâkimiyetin oluşmasının sağlanmasıdır. Ayrıca uzun vadede Osmanlıların Balkanlar’ın güney kesimlerine yerleşmelerine, bölgenin ekonomik, sosyal ve etnik yapısında oluşacak değişmelere zemin hazırladı. Bu savaşın etkisi yakın tarihe kadar etki sürdü.
