1945 yılının 6 Ağustos sabahı, Hiroşima güneşli ve sıradan bir günle uyanmıştı. Saat 08:15’te gökyüzünde bir anda beliren "Little Boy" adlı atom bombası, insanlık tarihinin en yıkıcı anlarından birini başlattı. Patlama, 70.000’den fazla insanı saniyeler içinde hayattan kopardı; şehir adeta bir hayalet kasabasına dönüştü.Atom bombasının etkisi yalnızca fiziksel yıkımla sınırlı kalmadı. Radyasyon, yıllar boyu süren acıların, sakat doğumların ve kanser vakalarının habercisi oldu. İnsanlık, bu felaketle birlikte bilimsel gücün ne kadar korkunç sonuçlar doğurabileceğini ilk kez bu kadar çıplak bir şekilde gördü.Ancak bu trajediye rağmen Hiroşima halkı intikam ya da nefret yerine barışı seçti. Şehir, yıllar içinde nükleer silahların yasaklanması ve savaşların sona erdirilmesi yönünde simgesel bir liderliğe büründü.Her yıl 6 Ağustos’ta düzenlenen Barış Anma Törenleri, dünya genelinden katılımla yapılır. Bu törenlerde savaş mağdurları anılırken, aynı zamanda barış mesajları da verilir. Hiroşima Barış Parkı, Barış Anıtı ve Atom Bombası Kubbesi bu çabanın bir parçasıdır.Neden “Barış Çığlığı”?Çünkü Hiroşima:
• Sessiz kalmadı, konuştu.
• Nefret üretmedi, umut yaydı.
• Yeniden silahlanmadı, barış çağrısı yaptı.Yani Hiroşima, yaşadığı acının ardından insanlığa “bir daha asla” diyebilen bir vicdan sesi oldu.
