Havai fişeğin ilk formları M.Ö. 2. yüzyılda Çinliler tarafından icat edildi. Çinliler korkutucu sesler çıkartan bu icadın kötü ruhları da korkutabileceğine inandı ve havai fişekleri ilk olarak kötü ruhları defetmek amacıyla kullandılar. Havai fişeklerin eğlence amaçlı olarak gelişimini sağlayan ise İtalyanlardır. İtalyanlar Rönesans boyunca havai fişekleri bir sanat dalı gibi gördüler ve geliştirdiler. Karışıma çeşitli metalleri ekleyip farklı renkler elde ettiler. Zaman içerisinde havai fişekler çeşitli şekillerini aldılar. Öncelikle lastik bir taban yapılır ve bu tabanın ortasına bir fitil yerleştirilir. Bu fitil havai fişeğin havaya doğru hareket etmesini sağlayacak olan barutu patlatacaktır. Tabanın merkezine toz halindeki patlayıcı konulup üzeri kapatılır. İkinci kısma yerleştirilecek olan barutun patlamaması için ilk kısmın üzerine mukavva ve plastik bir ara levha yerleştirilir. Böylece iki patlama arasında bir gecikme oluşturulmuş olur. İkinci kısma çeşitli renkler oluşturacak olan maden tuzları konulur ve şekil vermesi için kuyruklu yıldız isimli dekorasyon parçası eklenir. En üste barut konulup ilk ve ikinci kısım birbirine yapıştırılır. Plastik kutu içerisindeki basınç ne o kadar fazla ise patlama da o denli görkemli olacaktır.
