Gerilla sözcüğü İspanyolca’da “küçük savaş” anlamına gelir. Bu terim, ilk kez Napolyon’un İspanya’yı işgal ettiği İber Yarımadası Savaşları (1808-1814) sırasında kullanılmıştır. Napolyon liderliğindeki Fransız Ordusu’nu İber Yarımadası’ndan atmak için İspanyollar ve Portekizliler Fransız Ordusu’na karşı İngilizlerin desteği ile gerilla savaşı yapmışlardır. Gerilla savaşında klasik savaş yöntemleri kullanılmaz. Klasik savaşta savaşan taraflar maddi ve manevi bütün güçleriyle savaşırlar. Büyük güçler halinde savaştıkları için, çoğu kere birbirlerinin hareketlerini çıplak gözle bile takip ederler. Gerilla savaşı icra edenler yani ‘gerillalar’ ise, tüm güçleri ile düşmana taarruz etmezler. Küçük gruplar halinde, kendi istedikleri yer ve zamanda, hafif silahlarla, çoğunlukla baskın tarzında düşman konvoylarına, üs bölgelerine, ikmal merkezlerine, komuta ve kontrol merkezlerine, cephaneliklerine vb. taarruz ederler. Gerilla zaman içerisinde düşman kuvvetlerini muharebe yorgunu yapar, düşman taktiklerini etkisiz kılar, düşman komutanlarını kararsızlığa ve umutsuzluğa sevk eder. Başarılı gerilla savaşının altında yatan geniş strateji, son derece ince ve düşmanın yıpranması için tasarlanmış esnek taktiklerdir. Bunun için de gerillalar modern, ağır teçhizat ve donatım gerektiren silah sistemlerinden daha çok akıllarını kullanırlar. Büyük ölçüde yanlış bilinen gerilla savaşı, sadece askeri taktikler ve teçhizatlarla ilgili bir durum değildir. Bu kelime ilk olarak İspanya’da, İspanyol çeteleri Napolyon’un birliklerini sürgün etmeye çalıştıklarında ortaya çıktı. İspanyolca’da “küçük savaş” anlamına gelmektedir. Kelime kısa zaman sonra düşmanı yıpratmak ve şaşırtmak için vur-kaç taktiği uygulayan düzensiz birlikleri anlatacak şekilde kullanılmaya başlandı. Aslında bu, eski bir savaş taktiğidir. Gerilla savaşı işgalci kuvvetlere karşı ezilenlerin kullandığı bir stratejidir. Daha önce incelediğimiz asimetrik savaşın bir bölümüdür.
