Frida Kahlo, 6 Temmuz 1907’de Meksika’nın Coyoacán kentindeki Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón’da dünyaya geldi. Frida Kahlo’nun babası Wilhelm, Meksika’ya göç etmiş ve annesi Matilde ile tanıştığı ve evlendiği bir Alman fotoğrafçıydı. İki büyük kız kardeşi olan Matilde ve Adriana olup, kız kardeşi Cristina, Frida’nın ardından bir yıl sonra doğdu. Kahlo, altı yaşına gelindiğinde, onu 9 ay boyunca yatağa yatmasına neden olan polio ile mücadele etti. Hastalıktan kurtulurken, hastalığın sağ ayağına zarar vermesinden dolayı yürürken küçüldü. Babası o sırada futbol oynamaya, yüzmeye ve o sırada bir kız için çok sıra dışı hareketler ile bacağını kurtarması konusunda yardıma yardım etmek için güreşmeye bile teşvik etmiştir. 1922’de Kahlo, ünlü Ulusal Hazırlık Okulu’na kaydoldu. Okula devam edebilen az sayıda kız öğrenciden biriydi ve neşeli ruhu ve geleneksel ve renkli giysiler ve mücevher sevgisi ile tanınmaya başladı. Kahlo, okula devam ederken siyasi ve entelektüel açıdan aynı fikirde öğrencilerin bir grubuyla dışarı çıktı. Kahlo, siyasi açıdan daha aktif hale gelerek Genç Komünist Ligi ve Meksika Komünist Partisi’ne katıldı.
Kahlo, kendisini bir Sürrealist olarak görmediği halde, 1938’de bu sanatsal ve edebi hareketin ana figürlerinden birisi olan Andre Breton’la arkadaşlık kurdu. Aynı yıl, 25’inin yaklaşık yarısını satan New York City galerisinde büyük bir sergi açtı. Orada gösterilen resimler, şovun bir sonucu olarak ünlü dergi editörü Clare Boothe Luce’tan biri olmak üzere belli bir miktar para aldı. 1939’da Kahlo bir süre Paris’te yaşamaya başladı. Orada bazı resimlerini sergiledi ve Marcel Duchamp ve Pablo Picasso gibi sanatçılarla arkadaşlıklar geliştirdi. Kahlo, Meksika hükümetinden 1941’de beş önemli Meksikalı kadın portresi için bir komisyon aldı, ancak projeyi tamamlayamadı. O yıl o sevgili babasını kaybetti ve kronik sağlık problemleri yaşamaya devam etti. Kişisel zorluklarına rağmen, eserleri popülerlik kazanmaya devam etti ve bu sefer çeşitli grup şovlarında yer aldı. 1953’te Kahlo, Meksika’daki ilk kişisel sergisini aldı. O sırada yatalak iken Kahlo, serginin açılışını kaçırmadı. Ambulansla gelen Kahlo, akşamı sadece onun için galeride kurulmuş olan dört direkli yatağın konforunda katılanlarla kutladı. Kahlo’nun ölümünden sonra, 1970’lerin feminist hareketi birçok insanın kadın yaratıcılığının bir simgesi olarak görülen Kahlo’ya, hayatına ve eserine yeniden ilgi duymaya başladı. 47. doğum gününden yaklaşık bir hafta sonra, Kahlo 13 Temmuz 1954’te sevdiği Mavi Evinde öldü. Ölümünün doğası konusunda bazı spekülasyonlar yapılıyor. Bir pulmoner emboli nedeniyle olduğu bildirildi, ancak intihar hakkında ciddi iddialarda bulunmaktadır. Kahlo’nun sağlık sorunları 1950’de daha da arttı. Sağ ayağıyla kangren teşhisi konduktan sonra Kahlo hastanede dokuz ay geçirdi ve bu süre boyunca birkaç operasyon geçirdi. Hareketliliğin sınırlı olmasına rağmen siyasi desteklerine devam etti. 1953’te Kahlo’nun sağ bacağının bir kısmı kangrenin yayılmasını durdurmak için kesildi. Derinden öfkelendiren Kahlo, zayıf sağlık nedeniyle ya da bazı raporların belirttiği gibi intihar girişimi nedeniyle Nisan 1954’te tekrar hastaneye kaldırıldı. İki ay sonra bronşiyal pnömoni ile hastaneye tekrar döndü. Fiziksel durumu ne olursa olsun Kahlo, siyasi aktivizmi bırakmadı.
