Palmyra’nın (Roma dönemine kadar Tadmor olarak biliniyordu) adına bundan 3800 yıl öncesinin tarihsel kayıtlarında rastlamak mümkün. Ancak bu çöl vahasının altın çağı, İ.S. birinci yüzyıl ile üçüncü yüzyıl arasında yaşandı. O dönemde, batıda Roma ile Doğu’da Part ve daha sonra da Sasani imparatorlukları arasındaki ticaretin çok önemli bir merkeziydi. Palmyralı tüccarlar Suriye çölünü izleyerek Fırat Nehri’ne, oradan da Basra Körfezi’ne ilerleyen kervanları vergilendirip koruyarak servetlerini artırdı. Bu kervanlar Akdeniz’deki pazarlara mücevher ve baharat taşıyor, karşılığında da Hindistan’a kadar uzanan bir coğrafyadan gelen metal, cam ve diğer lüks mallardan alıyordu. Kervanlar etkileşimden ötürü kente kültürel bir servet de kazandırdı. Palmyra’da kayıtlı bulunan binlerce yazıt arasında Fenike, Babil, Arap ve Kenani geleneklerinin tanrı ve tanrıçalarına ithaf edilmiş olanlar da var.
Greensboro’daki North Carolina Üniversitesi’nde klasik çalışmalar doçenti ve Palmyra’nın ölülere adanmış anıtları konusunda uzman olan Maura Heyn. “Palmyralılar sınırda yaşıyor ve hayvancılıkla geçiniyorlardı belki, ancak imparatorluğun her yerini büyük binalarla donatma uygulamasına da katkıda bulundular.” diyor Heyn. İ.S. 32’de yapılmış Bel Tapınağı ve İ.S. ikinci ve üçüncü yüzyılda yapılmış 1,1 kilometre uzunluğundaki Büyük Sütunlar gibi ikonik anıtları örnek veriyor. Palmyralılar bu devasa inşa kampanyasına yaptıkları cömert bağışları kent çapındaki yazıtlarla ölümsüzleştirmişler. Palmyra’nın seçkinleri, ölülerini anmak için de Roma’dan ipuçları almış. Ölülere adanan anıtlarda Aramice yazıtlar da var, süslü Roma elbiseleri giymiş şekilde resmedilen kadınlar da. “Bu anıtlar bize gerçekten Greko-Romen dünyadaki cevherler hakkında en iyi kanıtları sunuyor.” diyor Heyn. “Roma İmparatorluğu sınırlarında kültürel değişim ve müzakerelere dair bu bollukta kanıt sağlayacak çok az yer var.”
