1904, Priştine doğumlu İlyas Bazna, 2. Dünya Savaşı yıllarında Ankara’da ilk olarak Yugoslavya Krallığı’nın büyükelçisinin, daha sonra da Almanya büyükelçilik müsteşarının uşaklığını yaptı. Almanya büyükelçiliğinde çalışırken müsteşarın mektuplarını okurken yakalanması işinden olmasına neden oldu. Ve tarihler Eylül 1943’ü gösterdiğinde de Britanya’nın Ankara büyükelçisi Hugge Knatchbull-Hugessen’in uşaklığını yapmak üzere Britanya elçiliğine giriş yaptı. Güzel sesi ve operaya olan tutkusu nedeniyle kısa sürede büyükelçi ile yakınlaşan Bazna, elçilik banyosunda bir yandan büyükelçinin sırtını ovarken, bir yandan da elçiye opera aryaları söyleyecek derecede yakınlaştı. Britanya büyükelçisi ve istihbarat üyelerine göre Bazna aptal, saf ve İngilizce bilmeyen kendi halinde bir uşaktı.
Bazna İngilizler’in önemli bilgi ve belgelerini Almanlar’a satma kararı aldı. Kafasındaki planı uygulamak içinse 26 Ekim 1943 tarihinde Alman istihbaratının önemli adamlarından olan Ludwig Moyzisch’le iletişime geçti. Belge başına 20.000 Sterlin verildiği takdirde casusluk yapabileceği teklifinde bulundu. Berlin’e onaya gönderilen casusluk faaliyeti için 29 Ekim 1943 tarihinde onay geldi. Ve Bazna artık işine odaklanabilirdi. Duş yaparken dahi kasa anahtarını boynunda taşıyan İngiliz elçisinden anahtarın kopyasını almak zor olacaktı. Fakat Almanlar özel bir teknikle bu sorunu da halletti. Balmumundan yapılmış özel bir ağda sayesinde, elçi duş alırken sırtını ovalayan Bazna kasa anahtarının ölçüsünü balmumuyla kopyalamayı başardı. Ve elçi her duşa girdiğinde kasadaki belgelerin fotoğraflarını çekmeye başladı.
Alman büyükelçi Franz Von Papen ve Bazna arasındaki ilk alışveriş görüşmesi büyükelçilik binasının bahçesinde gerçekleşti. İlk görüşme olmasına rağmen Papen ve Bazna açısından çok verimli geçen görüşmede, Bazna 20.000 sterlin kazanırken, Papen kelimenin tek anlamıyla muhteşem belgeler elde etmişti. Artık Türkiye üzerinden Sovyetler Birliği’ne gönderilen askeri yardımlar, Ege’de Türkiye topraklarının da kullanıldığı İngiliz askeri operasyonları ve Britanya’nın Türkiye’nin kendi saflarında savaşa katılması için yaptığı tüm baskılar Almanya büyükelçisinin elindeydi. Fakat alınan bu bilgiler bile güvenilmez bir kişiliğe sahip olan Bazna’ya, Almanlar’ın tam anlamıyla güvenmesini sağlayamadı. Normandiya Çıkarması’nın planı da dahil olmak üzere birçok belge ulaştıran Bazna, Hitler’in de güvenini kazanamamıştı. 1943 yılında Bazna’nın ulaştırdığı bilgilerle dolu olan konferans salonunda konuşan Hitler, ‘Müttefik kuvvetler batıdan değil, Balkanlar’dan ya da Norveç tarafından saldırıya geçecek’ diyordu. Öyle ki, Ocak 1944’te müttefik kuvvetler tarafından Sofya’nın bombardımana tutulacağını söyleyen Bazna’ya inanmayan Almanlar, büyük bir hezimete uğramış ve ciddi kayıplar vermişti. Bazna’nın sözleri ciddiye alınsaydı Almanya bu kadar büyük kayıp vermeyecek, hatta müttefik kuvvetleri püskürtme şansını yakalayabilecekti. Artık Bazna güvenilir bir Alman ajanıydı.
2. Dünya Savaşı boyunca Başbakan İsmet İnönü ve Dışişleri Bakanı Menemencioğlu’nun politikası ise savaşa katılmama yönündeydi. Fakat müttefik kuvvetlerin yanı sıra, Almanya da Türkiye’nin kendi saflarında savaşa katılması için baskılarda bulunuyordu. Bazna’nın uçurduğu bilgilere göre Türkiye müttefik kuvvetlere yardım ediyordu. Bu belgelerde Türkiye’nin müttefik kuvvetler yanında savaşa katılması için gerçekleştirilen Kahire ve Tahran Konferansı’nın içeriği, hem de sonuçları bulunmaktaydı. Müttefik kuvvetlerin Türkiye üzerinde gerçekleştirdiği baskılar, Britanya askerlerinin Ege’de gerçekleştirdiği operasyonlar ve Türkiye üzerinden Sovyetler’e ulaştırılan silahlar artık güvenilir bir ajan olan Bazna tarafından iletildiği için tamamen gerçekti. Ulaştırılan belgelerin gerçekliği konusunda akıllarında en ufak bir şüphe kalmayan Almanlar, Türkiye’ye sert bir nota vererek öfkesini dile getirdi. Verilen bu nota müttefik kuvvetlerde derin bir sessizliğe sebep olmuştu. ABD, Sovyet ve hatta İngiliz istihbaratı bile İngiliz elçiliğinde sızıntı olduğunu düşünüyordu. Çemberin gittikçe daraldığını düşünen Bazna, Alman elçiliğinde sekreterlik görevi yapan Lena Kapp’ın Amerikan ajanı çıkmasıyla iyice gerilmişti. Kendisi için yaklaşan büyük tehlikenin farkına varan ve Almanlar tarafından uyarılan Bazna, nam-ı diğer Cicero, casusluk faaliyetinden kazandığı 300.000 Sterlinlik servetini de alıp Arjantin’e kaçtı. Kaçışından sonra Cicero’nun İlyas Bazna olduğunu anlayan İngilizler büyük şok içindeydi. Hatta İngiliz büyükelçi Hugesson ‘O ajan olamaz, bir kere çok aptal, ikincisi bir kelime dahi İngilizce bilmiyor’ diyerek Bazna’yı savunuyordu. Arjantin’de büyük servetiyle lüks bir hayat yaşayacağını düşünen Cicero burada büyük bir hayal kırıklığıyla karşı karşıya kalmıştı. Almanlar’ın kendisine ödediği 300.000 sterlinin tamamı sahteydi. Almanlar savaş boyunca İngiliz ekonomisini çökertmek amacıyla bastıkları sahte sterlinleri Bazna’ya yaptıkları karşılığında vermişti. Sahte sterlinler için ölüm tehlikesiyle karşı karşıya kalan Bazna, savaş sonrasında Almanya’yı mahkemeye verdi ve küçük bir miktar tazminat almayı başardı. Fakat aldığı tazminat yaptıkları karşılığında ‘çerez parası’ diye nitelendirilebilecek boyuttaydı. Çok istediği ve uğruna ölümü göze aldığı parayı ise ‘Ben Cicero’yum’ adıyla yazdığı kitaptan kazanabildi.
