Hayallere adım adım yaklaşmak üzereyken yolun sapağından dönmek var mıydı? Acaba o yolu kendi mi saptırmıştı hep kendisi mi suçluydu? Bu düşünceler beyninde dolaşırken onca yaşadıkları geçti gözünün önünden verdiği emekler, yıllar ve yalnızlıklar hepsi boşuna mıydı? Hayalinin bir ilk sahnesi vardı o sahnede buldu kendini üniversiteye ilk başladığı gün hayır hayır belki de kazandın belgesinin eline ulaştığı andı. O gün o kadar mutluydu ki ailesinden ayrılacaktı başka bir şehre gidecekti hiç düşünmedi bir hayali vardı. Yıllarca hayali için okudu ailesinin yokluğu içini bir alev gibi yaksa da bir hayali vardı başaracaktı. Okul bitti hayale bir adım daha yaklaşacaktı ki sınavlar sınavlar yakasını bırakmadı onlara da aldırmadı devam etti. Sınavlar sonunda başarıya ulaştı atandığını öğrendi bir ekranda bütün acılar dinecekti hemen yola koyuldu ama yolun sonunun o yolda biteceğini bilmeden bir hayalin orada yok olacağını bilmeden öylece gitti.
