Araştırmalar gösteriyor ki, zamanımızdan çalan bilgisayar oyunları algısal ve tepkisel yeteneklerimizi güçlendiriyorlar.
Değişen her şeyin aksine, bilgisayar oyunları bireysel aktiviteler arasında hala en kötü şöhretli olma unvanını elinde tutuyor. Yani, çocukların her gün 4-12 saatlerini bilgisayar ve benzeri platformlarda oyun oynayarak geçirmeleri, genellikle bir şeylerin yanlış gittiğinin habercisidir. Profesyonel oyuncuları ve programcıları bunun dışında bırakırsak, ki bu tür seçimlerde bazı fedakarlıkların yapılması gerektiğini en iyi onlar bilecektir, sadece çocuklar için değil aynı zamanda yetişkinler için de ardışık olarak uzun saatler harcayarak 4 günden fazla elektronik ortamda oyunlar oynamak ciddi problemlere sebebiyet verebilmektedir.
Bilgisayar oyunları oynamanın avantajlı yanları da bulunuyor. Birçok farklı araştırmada, bu tür aktivitelerin kişilerin algısal yeteneklerini geliştirmesinin yanı sıra hafızayı şekillendirmede ve tepkisel yönetimde de önemli rol aldığı kanıtlanmıştır. Oyunculuk, tamamen problem çözme üzerine yoğunlaşmaktır. Elektronik platformlarda oynanan oyunların kişilerin üzerinde ne tür etkileri olabileceği yönünde yürütülen ve PLoS (Public Library of Science) ‘ta yayımlanan bir araştırmaya göre, gençlerin bilgisayar oyunları oynadıkları zaman aralıklarında beyinlerindeki Dorsolateral Prefrontal Korteks (DLPFC) ile Left Frontal Eye Fields (FEF) arasında olumlu sayılabilecek sağlam bağlantıların oluştuğu ve Prefrontal Korteks’in kalınlaştığı gözlemlenmiştir. İki korteks arasındaki nöron bağlantıları ne kadar yoğunlaşırsa, farklı bir deyişle bağlantı ne kadar kalınlaşırsa algısal yeteneklerimiz de o derece güçlü olacaktır.
Beynin farklı bölgelerindeki Korteks kalınlığı her zaman olumlu sonuçlanmayabilir. Farklı araştırmalar gösteriyor ki, orta ve ileri çocukluk dönemlerinde zekâ ile Korteks kalınlığı arasında paralel sayılabilecek bir ilişki bulunuyor ancak, Korteks’in kalınlaşmasının kişiye olumlu etkisinin olabilmesi için fonksiyonel de olması gerekmektedir. Örneğin; müzikal sesleri çıkarabilme, algılama ve üretebilme yeteneğinin kaybolması olarak bilinen Amuzi hastalığına sahip kişilerde yapılan testlerde, beynin alt-orta kısmında yer alan İşitsel Korteks’in (Auditory Cortex) normal insanlara göre daha kalın olduğu saptanmıştır.
DLPFC, hafıza ve planlama alanlarında kendini gösterirken FEF daha çok görsel dikkat ve bilinçli olarak göz hareketlerini yönlendirmede etkindir. Bilgisayar oyunları, Korteks’ler arası nöron ağlarını sıkılaştırma işini her ne kadar tek başına yapmıyorlarsa da bağlamı genişletip önceki çalışmalara da göz attığımızda, kanıtlar gösteriyor ki uzun saatler boyunca oynadığımız oyunlar zamanımızdan çalarken hafızamızı ve algısal yeteneklerimizi güçlendirmektedirler.
