Grossman 'ın bu araştırmadaki amacı, uzun zamandır bilimsel soruşturmalar için belirsiz kabul edilen "bilgelik" için güçlü bir deneysel temel oluşturmaktı. Daha önce yaptığı deneylerde bilgece akıl yürütmeyi ölçmenin mümkün olduğunu ve bunu etkileyen birçok unsur olduğunu fark etti. Bunu katılımcılardan kişisel ya da politik bir ikilemi yüksek sesle tartışmalarını isteyerek yaptı ve daha sonra bilgelik için büyük önem taşıdığı düşünülen çeşitli unsurlara dikkat etti: Entelektüel alçakgönüllülük, başkalarının bakış açısını anlayabilmek, belirsizliği kabul etmek ve bir uzlaşma arayışı içerisinde olmak bunlardan bazılarıydı. Grossman, akıl yürütme unsurlarını puanlama sisteminin, IQ ya da EQ testlerinden çok daha başarılı olduğunu ve bu bilgelik unsurlarının, ilişkilerdeki memnuniyet, yaşamdaki zorluklara karşı direniş gibi birçok farklı faktörü de desteklediğini bulmuştur. Michigan Üniversitesi'nden Ethan Kross ile çalışmalarına devam eden Grossman, bu puanları iyileştirmenin yollarını da araştırdı. İşte tam da bu noktada illeism'in gücü ortaya çıktı.Grossman, yaptığı deneylerde iki gruptan bir problemi tanımlamalarını istedi ve bir gruba ek olarak bu problemleri tanımlarken, kendileri hakkında üçüncü tekil şahıs olarak bahsetmelerini talep etti. Bu doğrultuda kendileri hakkında üçüncü tekil şahısta konuşan kişilerin daha mütevazı, karşıdaki insanları daha iyi anladıkları ve objektif düşünmeyi başardıklarını ortaya çıkardı. Çoğu zaman insanlar tartışma anında üçüncü bir kişinin bakış açısına ihtiyaç duyar değil mi? Üçüncü şahıs bakış açısını benimsemek, başka perspektifleri tanımanıza ve eldeki problemi anlamanızı engelleyen unsurları fark etmenize yardımcı olabilir. Tarafsız düşünmek ve risk faktörlerini de göz önünde bulundurmak için illeism çok önemli bir noktada duruyor.
