Bir kelebek gözlemcisinin yaptıkları ile iyi bir avcının yaptıkları birbirine bir ölçüde benziyor. Tıpkı iyi bir avcı gibi avını tanımak ve ona nasıl yaklaşılacağını bilmek gerekiyor. Fark ise yakalananın av değil “an” olması. Meraklıları için sabahın erken saatlerinde kelebekleri bulmak ve fotoğraflarını çekmek daha kolayken, ilerleyen saatlerde kanatları ısınan kelebeklere yaklaşmak hem zorlaşıyor hem de sabır gerektiriyor. Aranan kelebeğin habitatını bilmek, tırtıl besin bitkisini tanımak hatta yaşadığı yükseklik ve uçuş davranışı hakkında fikir sahibi olmak “gözlemcinin vasıfları” listesine ekleniyor. Örneğin; ülkemizin nadir türleri arasında yer alan Işgın zümrüdü kelebeğini bulmak için önce ışgın bitkisine ulaşmak gerekiyor. Bu da bazen birkaç saatlik zorlu bir doğa yürüyüşünü gerektirebiliyor. Zamanla püf noktalarını öğrenerek kelebeklere daha fazla yaklaşabiliyorsunuz: Bir çeşme başı, bir parça çamurun üzeri özellikle kurak coğrafyalarda iz sürülmesi gereken yerler arasında. Bu tür noktalarda yüzlerce kelebek mineral toplarken gözlemlenebiliyor. Bölgesini korumayı seven bir kelebeği, yurt bellediği konağının yakınında beklemek veya çiftleşen bir kelebeği fotoğraflamanın daha zahmetsiz olduğunu bilmek -tabii ki dokunmadan ve rahatsız etmeden- gözlemcilerin işini kolaylaştırıyor.
